خدایا!به خاطر اینکه هرگز تنهایم نمیگذاری از تو سپاسگذارم!

خدایا!به خاطر اینکه هرگاه در جاده ی زندگی قدمم هایم اندکی از راه راست سست میشود تو با تلنگری به راهم می اوری از تو سپاس گذارم!

خدایا!ممنونم که هر زمان که تو را از یاد برده و حضور سبزت را در کنارم فراموش کرده ام با نازل کردن بلایی کوچک مرا متوجه خود ساخته ای تا به یاد اورم که در برابر اراده ی بی نهایت , هیچ چیز تاب ایستادگی ندارد!

خدایا! از اینکه میبینم بزرگی چون تو , همواره مرا زیر نظر دارد و هرگز فراموشم نمیکند سخت به خود می بالم.

خدایا با اینکه گناه کرده ام , ناسپاسی نموده ام  حتی گاهی از رحمت بی کرانت نامید شده ام و بنده ی خوبی برایت نبودم , اما تو با اغوش باز پذیرایم بودی و در نهایت بزرگواری حمایتم کرده ای!

به راستی ای پرودگار زیبا و مهربان ! در برابر این همه لطف و بخشندگی تو چه می توانم بگویم ؟

این همه سخاوت و کرم را چگونه پاسخگو باشم؟

خدایا!شمار دفعاتی که در نهایت ناباروری و بهت و بهت همگان از راه های عجیب و خارق العاده ات در سخت ترین و غیر ممکن ترین شرایط یاورم بوده ای , از حساب بیرون است .

تو خود نیک میدانی که بنده ات جز چیز هایی که تو به او بخشیده ای در چنته ندارد , پس تمنا دارم در یا فتن راه درست زندگی و به دست اوردن شادمانی , عشق , ارامش و سعادت حقیقی یاری ام کنی , چرا که بدون تو هیچ ندارم و با تو از همگان بی نیازم.

خدای من ! میدانم که با این همه , تو باز هم مرا دوست داری و همیشه و هر لحظه مواظبم هستی , زیرا این حدیث قدسی ات همواره در ذهنم طنین می افکند :

" اگر انان که از من روی برتافتند میدانستند که چقدر مشتاق دیدارشان هستم هر اینه از شوق جان میسپردند..."